Στιγμιότυπα από το μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα- Η συμμετοχή από την Ελασσόνα

 «Οχι σου λέω, δεν είμαι ένας ακόμα αριθμός.

Εχω όνομα, καρδιά, ψυχή και λογισμό.

Οχι, δεν είμαι πέντε τυχαία νούμερα που μπήκαν στη σειρά.

Είμαι άνθρωπος και γι' αυτό κρυώνω, πεινάω και νυστάζω. Θυμώνω, παλεύω κι οργίζομαι.

Οχι σου λέω, δεν είμαι αριθμός.

Δεν δίνω πια δεκάρα για τα νούμερα και τις στατιστικές.

Ούτε και είμαι ένα ακόμα νούμερο στα τόσα.

Και να φοβάσαι από δω και μπρος γιατί σιγά σιγά αρχίζω να θυμάμαι ποιος είμαι...

Και η στιγμή που θα με ξαναδείς όρθιο απέναντί σου είναι μια ανάσα πια κοντά.

Οχι δεν είμαι αριθμός, ούτε εγώ, ούτε και κανένας από μας.

Δεν είμαι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνω.

Και το μόνο που με νοιάζει πια είναι να μείνω άνθρωπος.

Και να σε νικήσω. Και να το ξέρεις, θα το κάνω.

Καιρός ν' αρχίσεις να χάνεις τον ύπνο σου. Εγώ τελειώνω τον δικό μου...».

Είναι τα συγκλονιστικά λόγια με τα οποία αρχίζει το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 1 του Νοέμβρη στην Αθήνα, η αφήγηση ενός ανέργου, ειπωμένη από τον συμπατριώτη μας Τάκη Βαμβακίδη.

Ακολουθεί η κραυγή ενός ακόμα άνεργου:

«Είμαι ο Παναγιώτης. Είμαι άνεργος, 36 χρονών, με ένα παιδί 26 μηνών.

Παίρνω το παιδί και πάω στην εφορία. Ηρθα να σας παραδώσω το παιδί μου. .Του πήρατε το γάλα του και το φαΐ του. Πάρτε και το ίδιο να το ταΐσετε.

Με κοιτούν παράξενα.

Εγώ έχω το δίκιο, κι αυτοί το άδικο.

Η απόγνωση γίνεται θυμός. Ο θυμός γίνεται οργή και νιώθω τα χέρια μου να σφίγγονται γροθιές.

Ετσι μία γροθιά πρέπει να γίνουμε όλοι!».

Σειρά παίρνει μια γυναίκα ανέργος,

«Η ζωή που κάνω, η ζωή της οικογένειάς μου είδε πριν λίγες μέρες το φως της δημοσιότητας. Πριν από έναν μήνα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που μέναμε μας έδιωξε γιατί είχαν μαζευτεί πολλοί απλήρωτοι λογαριασμοί.

Τώρα πια ζούμε στο αυτοκίνητο.

Εχουμε μετατρέψει τα καθίσματα σε κρεβάτια. Αυτή είναι η ζωή με τα 300 και 400 ευρώ. Αυτή είναι η ζωή του "ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος".

Υπνος στο αυτοκίνητο, διάβασμα στο παρμπρίζ για τα παιδιά, φαγητό από συσσίτιο, με τραπέζι το καπό του αυτοκινήτου. Ψίχουλα στο στόμα, αλυσίδες στα πόδια. Ως εδώ!».